“Mensen geloven tegenwoordig meer in de auto dan in religie.”

 Als symbool voor vrijheid, statussymbool of juist als bron van ergernis, iedereen heeft er wel iets mee: de auto. Voor Olaf Mooij is het een onuitputtelijke bron van verbeelding. “Er zijn zo ontzettend veel aspecten van de auto waar ik kunst mee kan maken”, vertelt de kunstenaar die al decennialang werk maakt waarbij hij de auto ziet als een levend wezen, compleet met unieke identiteit en levenscyclus. “Mijn vader gaf vroeger na een ritje altijd een klopje op de motorkap. Goed gedaan jochie, zei hij dan. Dat heeft me geïnspireerd om auto’s te maken met menselijke eigenschappen.” Het leidde tot auto’s met een eigen kapsel, foetus-auto’s op sterk water, en zelfs een heus ‘auto-skelet’.

Bloedsomloop

De term ‘heilige koe’ verbindt de auto moeiteloos met religie. We aanbidden auto’s, maar ze veroorzaken tegelijkertijd honderden verkeersdoden per jaar en zorgen voor luchtvervuiling door de CO2 en het fijnstof dat ze uitstoten. Deze twee kanten wil Olaf Mooij benadrukken. “Er zitten zowel positieven als negatieve aspecten aan de auto. Maar we kunnen niet meer zonder. Onze wereld is eigenlijk één groot organisme: de wegen zijn als bloedvaten en de auto is een rood bloedlichaampje dat verbinding maakt tussen alle systemen.”

Buiten op het grasveld bij de Mariakapel toont hij een beeld waarin hij dit idee tot uitdrukking laat komen. Een auto lijkt gevangen te zitten in een systeem: de bloedsomloop van onze maatschappij. Maar tegelijkertijd wil hij zich hieraan ontworstelen, om zo weer vrij te kunnen zijn.