“Ik hoop dat mijn werk niet vluchtig wordt bekeken, maar dat het de ruimte krijgt om ‘gelezen’ te worden.”

De mensfiguren van Milian van Stokkum zien er op het eerste gezicht onschuldig en lieflijk uit. Maar wie beter kijkt ziet een sinister randje: zwarte vliegen zitten gevangen in druppels op een schouder. Speelgoedsoldaatjes lijken een chaotische veldslag te voeren in een pantser rondom de hartstreek. De mensbeelden zijn niet nadrukkelijk mannelijk of vrouwelijk en hun leeftijd is twijfelachtig. Zo kan iedere bezoeker zich erin verplaatsen en nodigen ze de kijker uit om te voelen wat het beeld zou kunnen voelen. “Wij mensen zijn kwetsbare wezens. We nemen vaak niet genoeg tijd om af te stemmen op datgene wat ons raakt, wat ons mens maakt”, aldus Milian. “Ik hoop dat mijn werk niet vluchtig wordt bekeken, maar dat het de ruimte krijgt om ‘gelezen’ te worden.”

Meer dan een titel geeft de kunstenaar het werk daarbij niet mee. “Op het moment dat je het woorden geeft, ligt het zo vast. Alsof de adem eruit gehaald wordt. Ik hou de betekenis graag open, als een ‘lege ruimte’ waar het onbenoembare zich bevindt.”De ‘lege ruimte’ speelt ook een belangrijke rol in de religieuze vieringen die dagelijks plaatsvinden in de kapel van de basiliek van Boxmeer, waar het werk geëxposeerd wordt. De plek nodigt – net als de beelden – uit om naar binnen te keren en af te stemmen met datgene wat je voelt of beweegt.

Paradijselijke plek in Sambeek

Sinds het overlijden van haar vader, vijf jaar geleden, woont Milian van Stokkum in haar ouderlijk huis in Sambeek. In deze oude boerderij bevinden zich diverse ateliers waar ze schildert, beelden maakt en lesgeeft. Haar ouders waren beide kunstenaar en sinds de jaren zestig is het een paradijs voor creativiteit. “Als kind ontdekte ik op deze plek de fantasie en potentie om te creëren. Letterlijk en figuurlijk kan ik hier de wereld van de grenzeloze verbeelding bewonen.”

Open water