“Waarom worden we zo bang gemaakt?”

Vrouwenrechten, activisme en emancipatie vormen de rode draad in het oeuvre van Joyce Overheul. Maar ook verwijzingen naar religie zijn aanwezig in haar werk. “Ik kom uit een klein dorpje in de ‘Bible Belt’ en groeide op binnen de Nederlandse Hervormde Kerk. Veel van de discriminatie die ik heb ervaren omdat ik vrouw ben, komt voort vanuit christelijk perspectief. Zodra je binnen een conservatieve omgeving iets doet wat niet gangbaar is, zul je dat zeker te horen krijgen.”

Al vanaf jonge leeftijd is Joyce Overheul overtuigd atheïst. De heiligenbeelden in de Sint Janstoren zeggen haar vanuit spiritueel oogpunt weinig. Wel heeft ze als kunstenaar aandacht voor de technische kennis waarmee de beelden zijn gemaakt. “Het vakmanschap van de ambachtslieden waardeer ik zeer.”

Statements met textiel

Als kunstenaar maakt Joyce veel gebruik van textiel en handwerktechnieken: vormen die van oudsher worden geassocieerd met vrouwen. In de toren hangen foto’s met een vaandel met daarop een activistische tekst. De foto’s en het vaandel zijn gemaakt toen ze te gast was bij de Aria Residency in Teheran, Iran. Samen met andere kunstenaars, voornamelijk vrouwen, is ze ermee de straat op gegaan en hebben ze voorbijgangers die het eens waren met de boodschap gefotografeerd. “Mensen vergeten vaak dat veel burgers – ook in strenge regimes – het niet altijd eens zijn met hun regering.”

Door deze foto’s te combineren met afbeeldingen van stoffen wapens, verwijst de tekst op het vaandel ook naar andere overheden waar vaak mannen aan het roer staan. “Zij die iets kunnen veranderen aan alle oorlogen in de wereld, doen in feite niets, behalve nog meer oproepen tot geweld. Waarom worden we zo bang gemaakt?” vraagt de kunstenaar zich af. “Doordat ik de wapens heb gemaakt van zacht materiaal, verdwijnt het angstaanjagende wat ze eerst in zich hadden. Want zoeken we allemaal niet juist naar veiligheid, geborgenheid en liefde?”